Það er kominn tími til, hugsaði ég. Tækifærin koma ekki á meira glansandi silfurfati en þetta.
Það var hrollkalt kvöld í mars og skafrenningurinn lék um illa klædda fætur túrista í miðbæ Reykjavíkur, þegar Áttumenn sátu í vellystingum á Brass, á A fundi. Tveir félagar mínir tilkynntu með trega að þeir gætu ekki nýtt sér vinninginn í ferðahappdrættinu á AGM í Danmörku. Synd og skömm, hugsuðu flestir. Kannski var það lungamjúka nautasteikin eða flauelsmjúki porterinn, en blik kviknaði í augum mér; ef ekki þeir þá hví ekki ég? Áður nýr dagur reis hafði ég reiknað dæmið og sá að það ætti að ganga upp. Hjólin fóru að snúast hratt upp úr þessu, samþykki frá Áttumönnum fengið til að grípa gæsina og Georg Fannar IRO kominn í málið. Þar sem ég var búinn að vera í RTÍ minna en þrjú ár smellti háttvirtur IRO einnig á mig ferðastyrk sem lá á glámbekk – bara til að fægja silfurfatið enn betur.
Þetta var fyrsta alþjóðateiblið mitt og allt í seinna fallinu. Að finna ferðafélaga var langsótt. Reyndari félagar í Áttunni og IRO settu mig inn í hvernig þetta gengur allt fyrir sig, en svo var bara að hoppa út í djúpu laugina því enginn var ferðafélaginn. Það kemur víst ekki að sök þegar maður er í Round Table.
Kvöldið fyrir flug tístir síminn – „Hej Ragner. Har du styr på dit lift i morgen? Yit Frederik Rt 130“. Nokkrum dögum áður hafði ég smellt póst á AGM Facebook síðuna um hvort einhver vildi vera samfó frá Köben til Svendborg og fengið jafn mikla svörun og Quasimodo á Tinder. Fyrir tilviljun hafði hann rekist á póstinn neðarlega á síðunni og datt í hug að heyra í mér. Þarna var á ferðinni einn af 130 mönnum Dana. Þeir áttu eftir að reynast mér sem minn eigin danski klúbbur á meðan á ferðinni stóð.
Fjölmenn sendinefnd RT 130 frá Frederiksborg tók höfðinglega á móti mér á Kastrup og fyrr en varði flugum við eftir dönskum þjóðvegum, á nokkrum reffilegum skutbílum, með repjuengin í fagurgulum blóma á báðar hendur. Í mínum bíl voru tveir duglegir teiblarar á öðru ári í RT 130, ungir fjölskyldumenn, sem fræddu mig um danskar RT hefðir, hetju-teiblara með 1000% mætingu, Buffalo hefðir sem ég hafði ekki heyr af áður og fleira skemmtilegt. Svendborg er á Fjóni, um tveggja tíma akstur frá Köben svo föruneytið ákvað að ægja í Nyborg, handan Stórabeltisbrúarinnar. Eins og góðu ævintýri sæmir „villtumst“ við smá þegar leiðsögukerfið sendi okkur eftir þröngum skógarstígum og sveitavegum sem liðuðust um lítil þorp og hlaðvarpa hrörlegra sveitabæja seinasta spölinn okkar til Svendborg. Danmörk hefur alltaf verið í svo mikilli hraðferð hjá mér að þessir útúrdúrar féllu vel í kramið.
Þegar í Svendborg var komið þótti ljóst að við vorum langt í frá þeir fyrstu á staðinn. Glaðlegir menn í alls kyns sjóarabúningum gengu reifir um götur eða sátu ligeglad með rafgula drykki í hönd og biðu þess að klukkan slægi sex. Hotel Svendborg var undirlagt, sjóarar í hverju horni, og við skyldum ekki vera þeirra eftirbátar. Það er takmarkað hvað hægt er að troða í handfarangur svo skipstjórahúfa og pípa úr plasti var lendingin fyrir mig. Það hvarflaði að mér þegar í búninginn var komið að ég ætti kannski framtíðina fyrir mér í brúnni, ef ekki nema fyrir útlitið. Vinir mínir frá Frederiksborg sáu um að kynna mig fyrir hinum og þessum af mismunandi tign og þótti mönnum mikið gaman að fá frænda norðan úr hafi í heimsókn. Það hótaði rigningu svo drykkir voru kláraðir og glæsilegur hópur manna hélt af stað á sjóaraball í gamalli skipasmíðastöð, niðri við höfn. Mikið var lagt í þessa skemmtun og voru plötusnúðar, matarvagnar, drykkjarbásar og setustofur úti og inni í tjöldum, en inni í stóra húsinu voru langborð í hundraðametra tali og öll þétt setin þegar leið á skemmtunina. Þar var líka tónlist og skemmtiatriði, dansatriði og almenn gleði. Þið verðið bara að spyrja um smáatriðin við næsta tækifæri. Undir lok kvöldsins, eftir gríðarlegt teibl fór ég að fá spurningar sem ekki höfðu komið áður. Ertu í landsstjórn? Ertu formaður þíns klúbbs? Nei! Hvað er þá með þessa keðju? Hafði þá hálsbandið með nafnspjaldinu safnað svo mörgum nælum að í rökkri næturinnar minnti hún ískyggilega á fátæklega formannskeðju. Næturlíf Svendborgar var skoðað og mikið rætt um tilgang lífsins, tilgang teiblara, vinskap lofað og nælur skiptu um eigendur. Allir vildu Lilju kveðið hafa og allir vildu til Íslands komið hafa. Ef krónan hættir styrkjast og allir halda sín loforð má búast við innrás Dana á næstu árum.
Fundardagur var runninn og mishvíldir menn röltu niður í skipasmíðastöðina. Hamagangur og læti voru þegar ég lét sjá mig. Frederiksborgarmenn veifuðu mig til sín og lóðsuðu mig í gegnum fundarhöldin og fengu aðstoð mína við að passa upp á að formaður þeirra myndi ekki ofþorna þar sem hann sat á aðalfundarsvæðinu og mátti sig hvergi hreyfa vegna mikilvægra formannserinda.
Sólin var hlý og góð og laðaði næpuhvíta Íslendinginn. Fleiri alþjóðlegir gestir höfðu fengið sömu hugmynd. Svíar, Finnar, Frakkar og Indverji – og einn Íslendingur sem minnti á endurskinsmerki, sátu í sólinni. Það var allt rólegra þennan daginn, engum lá á. Við biðum eftir að fundarhöldum lyki, en þá kæmi að okkur að býtta á fánum. Símar píptu og alþjóðasamfélagið í Svendborg stóð upp sem ein heild. Bobby IRO hafði óskað eftir nærveru okkar. Þar sem ég stóð með flösku af íslenskum snafs í annarri og Áttufána í hinni hélt fundarstjóri stutta tölu sem ég skildi lítið í, en botnaði hana með „so, our international guest, if you would like to join me on stage“. Handaband og knús ásamt því að skiptast á fánum og gjöfum átti ekki að vera svo erfitt, jafnvel þó einhver hundruð dana biðu með öndina í hálsinum. Hljóðneminn var skyndilega kominn í höndina á mér. „If you would like to say a few words…“. Kynningarhringur dauðans!
„Hej! Jeg hedder Ragnar og jeg kommer frå Island!“ Aldrei hef ég fengið jafn mikið lófatak og fagnaðarlæti, og það fyrir að tala dönsku! Restin af stuttri þakkartölu var reyndar á ensku en það skipti engu. Heldur ekki að fánaskiptin væru ekki fyrr en eftir hálftíma og að þetta hafi bara verið ætlað þeim sem voru vanir því í sínu heimalandi að gestir þökkuðu fyrir sig á landsfundum. Fánaskiptin fóru fram með sóma og íslenskir teiblarar sem hinir dönsku IRO, forseti og fráfarandi forseti þekktu til voru mærðir í bak og fyrir.
Að loknum fundi var haldið á Höje Böge Open Air tónlistarhátíðina þar sem dönsku teiblararnir buðu upp á mat og góða stemningu á sérstöku VIP svæði. Veðrið lék við okkur og ekki laust við að smá roði væri kominn í kynnar þegar kvölda tók. Hver teiblarinn á fætur öðrum kynnti mig fyrir öðrum teiblurum og öllum þótti jafn undarlega skemmtilegt að sjá stakan Íslending á AGM í Svendborg, af öllum stöðum. Mér þótti meira til um að þarna var hress hópur grænlenskra teiblara sem lét sig ekki vanta á eigin landsfund þó heilt haf skyldi þá frá félögum sínum í Danmörku.
Á meðan Kim Larsen ábreiðuband fór vel með lög meistarans, hneigði sólin sig í síðasta sinn fyrir mér í Danaveldi þetta skiptið. Nóg var af fólkinu, og blönduðst teiblarar og heimamenn saman á leið niður í miðbæ að fá sér drykk fyrir svefninn. Fólk fór mjög seint að sofa. Ekki var svo að heyra að íbúum þætti mikið til bæjarins koma, þetta væri bara meðalbær á Fjóni. Ég var hins vegar heillaður af hafnarlífinu, fallegum og reisulegum íbúðarhúsum í gamla bænum og gestrisni allra sem við mættum.
RT 130 menn luku heimsókn minni eins og þeir hófu hana, og tóku ekki í mál annað en að ég fengi far með þeim til baka. Löng bið á Kastrup fyrir síðdegisflugið heim gaf mér nægan tíma til að rifja upp seinustu tvo daga, kíkja á nælur og peninga og svara og senda vinabeiðnir á Facebook. Þreyttir Finnar heilsuðu mér þar sem þeir sátu spenntir yfir bronsleik Rússa og Tékka í heimsmeistarakeppninni í hokkí. Þeir tóku í sama streng að Danir eru höfðingjar heim að sækja.
Þessi ferð opnaði alþjóðastarfið fyrir mér, gaf mér mynd af því hvernig það getur verið og sýndi mér hvað sterkt tengslanet getur gefið manni. Allt gengur upp, einhvern vegin.
Næsti landsfundur RT Denmark er í Óðinsvéum og verður hann haldið í samstarfi við LC þar í landi. Fátt er meira viðeigandi fyrir þá staðsetningu en víkingaþemað sem þau hafa valið, og fátt væri meira viðeigandi en að hafa vænan slatta af íslenskum RT og LC víkingum til að fullkomna þemað. Kynningarmyndband og gististaði má finna á www.lm2020.dk.
Ég var varaður við áður en ég sótti landsfundinn í Svendborg að ef ég byrjaði í alþjóðastarfinu þá væri ekki aftur snúið. Svo mikið er rétt.
Ragnar Þórðarson – RT8 Reykjavík